Sportieve voorgeschiedenis

Om jullie een idee te geven hoe ver ik stond op het moment van mijn diagnose geef ik jullie een overzichtje van mijn sportieve voorgeschiedenis. Sinds mijn jeugdjaren speelde ik badminton op competitieniveau. In de pubertijd werd dit enkel nog recreatief en toen ik begon aan de bouw van ons huisje, in 2005, werd sport aan de kant geschoven. Toen de bouw klaar was had ik een stresserende en veeleisende job die me weinig vrije tijd gunde. Sporten kwam er dus niet meer van en de kilo's tikten aan. In 2010 veranderde ik van job en had ineens een zee van vrije tijd. Onder mijn nieuwe collega's werd er veel gefietst zowel op de weg als met de mountainbike. Mountainbike fascineerde me wel en omdat het perfect individueel te beoefenen is, ploegenwerk maakt sport in teamverband iets moeilijker, leek het wel iets voor mij.

In oktober 2010 kocht ik mijn eerste mountainbike en ik was vertrokken. Het begin ging zeer goed tot ik ongeveer half een jaar later allerlei rare verschijnselen begon te vertonen. Spierspasmen over mijn ganse lichaam, slecht geheugen, totaal uitgeput soms, spierkrampen (vooral 's avonds en 's nachts), ... Op een bepaald moment was het zo erg dat mijn hoofd constant schudde. Heel vies! Direct naar de spoeddienst gegaan en allerlei onderzoeken, vooral neurologische, ondergaan. Een week in het ziekenhuis maar er werd niets gevonden. Ondertussen waren de klachten ook al verminderd en er werd mij verteld dat overtraining waarschijnlijk de oorzaak was. Het klopt dat ik in die tijd veel te enthousiast probeerde om mijn collega's en vrienden te volgen die al jaren op de fiets zaten. Terug thuis nog een maand gerust en dan weer de fiets op maar deze keer op eigen tempo en kunnen. Hartslag was mijn referentie nu in plaats van snelheid.

Dit ging weer enkele maanden goed maar de spierspasmen, vooral in de kuiten, kwamen terug. Weer onderzoeken en nu werd er wel iets gevonden! Een hernia tussen L4-L5 (onderrug)! Dit was inderdaad de oorzaak van de pijnlijke rug die ik af en toe had, vooral dan na het fietsen en 's nachts, maar dit kon volgens de arts niet de oorzaak zijn van de spasmen. Andere fiets gekocht, met achtervering, en probleem opgelost! Verdere onderzoeken wezen uiteindelijk uit dat ik ook astma heb. Dit zou wel eens de oorzaak kunnen zijn werd me verteld. Te weinig zuurstofopname tijdens het sporten! Hoera! Eindelijk kunnen we er nu deftig voor gaan! De medicatie blijkt goed te werken en inderdaad wat een verademing(!). Voorheen dacht ik dat mijn kortademigheid te wijten was aan een gebrekkige conditie, niet dus! Zalig!

Het fietsen ging een pak beter en ik voelde me goed in mijn vel. Maar toch waren er dagen dat ik me heel anders voelde. Vooral als ik lette op het eten van minder suiker voelde ik me super. Bij de eerste astma controle enkele weken later haalde ik aan de behandelende arts aan dat ik dacht dat ik misschien wel suikerziekte zou kunnen hebben (voorgevoel). De arts zei dat het inderdaad geen slecht idee zou zijn om ook deze piste te onderzoeken. Dit was dus voorheen nog niet onderzocht. Ik liet het daar bij maar ging enkele dagen later (ondertussen februari 2012) toch maar langs bij de huisarts voor een bloedonderzoek. Hieruit bleek dat mijn suiker verhoogd was maar "niets om u zorgen over te maken" zei hij. "Kom over een maand nog eens terug dan krijgen we een beter beeld". Een maand later was de suiker nog steeds verhoogd en begon ik opmerkelijk gewicht te verliezen. "Maak maar een afspraak bij een diëtist" was zijn aanbeveling. Ik had helemaal geen overgewicht dus sloeg ik zijn raad in de wind en lette ik er zelf op dat ik weinig toegevoegde suikers at. Tot begin juni 2012 de situatie uit de hand begon te lopen. Afvallen, dorst, constant plassen, moe, slecht zien... de diagnose kennen jullie...
Ondertussen zijn mijn kwaaltjes onder controle en kunnen we er volop voor gaan! Naast de mountainbike is er ook een racefiets bijgekomen. Vooral bedoeld voor duurtrainingen en woon-werkverkeer. Al moet ik stiekem toegeven dat het ook op de weg af en toe ook leuk rijden is. ;-)